امام صادق علیهالسلام فرمودند: چون خداوند مـؤمـن را از قـبرش درآورد تمثالى با او خارج شود که در جلو او راه مىرود و هرگاه مؤمن یکى از صحنههاى هراس انگیز روز قیامت را ببیند آن تمثال به او گوید : نترس و غم به خود راه مده … مؤمن به او گوید … تو کیستى؟ تمثال گوید : من همان شادى و سُرورى هستم که به برادر مؤمنت رساندى.
قال الصادق علیهالسلام: إذا بَعَثَ اللّهُ المؤمنَ مِن قَبرِهِ خَرَجَ مَعهُ مِثالٌ یَقدُمُ أمامَهُ، کُلَّما رَأى المؤمنُ هَوْلاً مِن أهوالِ یَومِ القِیامَهِ قالَ لَهُ المِثالُ: لا تَفزَعْ ولا تَحزَنْ … فیقولُ لَهُ المؤمنُ: … مَن أنتَ؟ فیقولُ: أنا السُّرورُ الذی کُنتَ أدخَلتَ على أخیکَ المؤمِنِ.
