امیرالمومنین امام علی علیه السلام فرمودند: شادی مؤمن در چهره او، و اندوه وی در دلش پنهان است، سینه اش از هر چیزی فراخ تر، و نفس او از هر چیزی خوارتر است.
برتری جویی را زشت، و ریاکاری را دشمن می شمارد، اندوه او طولانی، و همت او بلند است.
سکوتش فراوان، و وقت او با کار گرفته است، شکر گزار و شکیبا و ژرف اندیش است.
از کسی در خواست ندارد و نرم خو و فروتن است، نفس او از سنگ خارا سخت تر اما در دینداری از بنده خوارتر است.
قَالَ [علیه السلام] فِی صِفَةِ الْمُؤْمِنِ الْمُؤْمِنُ بِشْرُهُ فِی وَجْهِهِ وَ حُزْنُهُ فِی قَلْبِهِ أَوْسَعُ شَیْءٍ صَدْراً وَ أَذَلُّ شَیْءٍ نَفْساً یَکْرَهُ الرِّفْعَةَ وَ یَشْنَأُ السُّمْعَةَ طَوِیلٌ غَمُّهُ بَعِیدٌ هَمُّهُ کَثِیرٌ صَمْتُهُ مَشْغُولٌ وَقْتُهُ شَکُورٌ صَبُورٌ مَغْمُورٌ بِفِکْرَتِهِ ضَنِینٌ بِخَلَّتِهِ سَهْلُ الْخَلِیقَةِ لَیِّنُ الْعَرِیکَةِ نَفْسُهُ أَصْلَبُ مِنَ الصَّلْدِ وَ هُوَ أَذَلُّ مِنَ الْعَبْدِ.
پینوشت: “نهج البلاغه، حکمت۳۳۳”
هفتمین امام شعیان حضرت امام موسی کاظم علیهالسلام فرمودند:
• کسى که دو روزش با هم برابر باشد، زیان کار است.
• کسى که امروزش بدتر از دیروزش باشد، از رحمت خدا به دور است.
• کسى که رشد و بالندگى در خود نیابد، به سوى کاستىها مىرود.
• و آن که در راه کاستى و نقصان گام بر مىدارد مرگ برایش بهتر از زندگى است.
امام کاظم علیهالسلام: مَن استَوى یَوماهُ فَهُوَ مَغبونٌ و مَن کانَ آخِرُ یَومَیهِ شَرَّهُما فَهُوَ مَلعونٌ و مَن لَم یَعرِفِ الزِّیادَةَ فی نَفسِهِ فَهُوَ فی نُقصانٍ و مَن کانَ إلَى النُّقصانِ فَالمَوتُ خَیرٌ لَهُ مِنَ الحَیاةِ.
پینوشت: «بحارالأنوار، جلد 78، صفحه 327»
از سلمان نقل شده که پیامبر اکرم حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله فرمودند:
اى سلمان! هر کس دخترم فاطمه(س) را دوست بدارد، او در بهشت و کنار من خواهد بود و هر کس او را دشمن بدارد گرفتار آتش مىشود.
سلمان! محبت به فاطمه(س) در یکصد جا به درد مىخورد: از جمله آنها: هنگام مرگ، عالم برزخ، دریاى میزان، عرصات محشر، پل صراط و محاسبه اعمال….
سلمان! واى بر کسانى که به او ظلم کنند و واى بر آنان که به شوهر او جفا نمایند، واى بر ستمگرانى که به فرزندان و شیعیان وى ستم کنند.
یا سلمان! من احب فاطمه بنتى فهو فى الجنه معى، و من ابغضها فهو فى النار. یا سلمان! حب فاطمه ینفع فى ماه من المواطن، ایسر ذالک المواطن الموت و القبر و المیزان و المحشر و الصراط و المحاسبه… یا سلمان! ویل لمن یظلمها و یظلم بعلها امیرالمومنین علیا، و ویل لمن یظلم ذریتها و شیعتها.
پینوشت: «فرایدالسمطین،ج 2،ص67 – بحارالانوار،ج27،ص16»
امام علی علیهالسلام هنگام دفن حضرت فاطمه زهرا سلامالله علیها چنین با پیامبر اکرم صلیالله علیه و آله درد دل کردند: سلام بر تو اى رسول خدا(ص)، سلامى از طرف من و دخترت که هم اکنون در جوارت فرود آمده و شتابان به شما رسیده است.
اى پیامبر خدا، صبر و بردبارى من با از دست دادن فاطمه(ع) کم شده، و توان خویشتندارى ندارم اما براى من که سختى جدایى تو را دیده، و سنگینى مصیبت تو را کشیدم، شکیبایى ممکن است، این من بودم که با دست خود تو را در میان قبر نهادم، و هنگام رحلت جان گرامى تو میان سینه و گردنم پرواز کرد.
همه ما از خداییم و به خدا باز مى گردیم. پس امانتى که به من سپرده بودى برگردانده شد، و به صاحبش رسید. از این پس اندوه من جاودانه، و شبهایم، شب زنده دارى است، تا آن روز که خدا خانه زندگى تو را براى من برگزیند.
به زودى دخترت تو را آگاه خواهد ساخت که امت تو چگونه در ستمکارى بر او اجتماع کردند، از فاطمه(ع) بپرس، و احوال اندوهناک ما را از او خبر گیر، که هنوز روزگارى سپرى نشده، و یاد تو فراموش نگشته است.
سلام من به هر دوى شما، سلام وداع کننده اى که از روى خشنودى یا خسته دلى سلامى نمى کند، اگر از خدمت تو باز مى گردم از روى خستگى نیست، و اگر در کنار قبرت مى نشینم از بدگمانى بدانچه خدا صابران را وعده داده نمى باشد.
و من خطبة له (ع) رُوِیَ عَنْهُ اءَنَّهُ قالَهُ عِنْدَ دَفْنِ سَیِّدَةِ النِّساءِ فَاطِمَةَع کَالْمُناجِی بِهِ رَسُولَ اللَّهِ ص عِنْدَ قَبْرِهِ: السَّلامُ عَلَیْکَ یا رَسُولَ اللَّهِ عَنِّی وَ عَنِ ابْنَتِکَ النَّازِلَةِ فِی جِوارِکَ، وَالسَّرِیعَةِ اللَّحاقِ بِکَ، قَلَّ یا رَسُولَ اللَّهِ عَنْ صَفِیَّتِکَ صَبْرِی، وَرَقَّ عَنْها تَجَلُّدِی، إِلا اءَنَّ لِی فِی التَّاءَسِّی بِعَظِیمِ فُرْقَتِکَ، وَ فادِحِ مُصِیبَتِکَ مَوْضِعَ تَعَزِّ، فَلَقَدْ وَسَّدْتُکَ فِی مَلْحُودَةِ قَبْرِکَ، وَفاضَتْ بَیْنَ نَحْرِی وَ صَدْرِی نَفْسُکَ.
إِنّا لِلّهِ وَ إِنّا إِلَیْهِ راجِعُونَ، فَلَقَدِ اسْتُرْجِعَتِ الْوَدِیعَةُ، وَ اءُخِذَتِ الرَّهِینَةُ. اءَمَّا حُزْنِی فَسَرْمَدٌ، وَ اءَمَّا لَیْلِی فَمُسَهَّدٌ إِلَى اءَنْ یَخْتارَ اللَّهُ لِی دارَکَ الَّتِی اءَنْتَ بِها مُقِیمٌ، وَ سَتُنَبِّئُکَ ابْنَتُکَ بِتَضافُرِ اءُمَّتِکَ عَلَى هَضْمِها، فَاءَحْفِها السُّؤ الَ، وَاسْتَخْبِرْها الْحالَ؛ هذا وَ لَمْ یَطُلِ الْعَهْدُ، وَ لَمْ یَخْلُ مِنْکَ الذِّکْرُ. وَالسَّلامُ عَلَیْکُمَا سَلامَ مُوَدِّعٍ لا قالٍ وَ لا سَئِمٍ، فَإ نْ اءَنْصَرِفْ فَلا عَنْ مَلالَةٍ، وَ إِنْ اءُقِمْ فَلا عَنْ سُوءِ ظَنِّ بِما وَعَدَ اللَّهُ الصَّابِرِینَ.
رسول اکرم حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله فرمودند: خدا در زندگیتان، نسیمهای حیات بخشی را جای داده، با آمادگی فراوان، آن فرصت ها را دریابید و از آنها استفاده کنید.
و نیز فرمودند: مومن باید از نیرویش به نفع خود و از دنیایش برای آخرتش و از جوانی پیش از پیری اش و از زندگی پیش از مرگش بهره بگیرد.
قال رسول الله صلی الله علیه و آله: ان لربکم فی ایام دهرکم نفحات الا (فتعرضوا) فتعرضین لها بکثرة الاستعدا.
قال رسول اللّه صلی الله علیه و اله: فلیاخذ العبد المومن من نفسه لنفسه، و من دنیاه لاخرته، و فى الشبیبه قبل الکبر و فى الحیوه قبل الممات.
پینوشت: «الکافی، ج 2، ص 70- عوالی اللئالی، ج 4، ص 118»
امام جعفر صادق علیه السلام فرمودند: بى گمان بنده به سبب یکى از پنج کاری که همگى مانند و شبیه به یکدیگر بوده و شناخته شده هستند، از ایمان خارج مىشود : کفر، شرک، گمراهى، فسق و ارتکاب کبائر(گناهان کبیره)
إمامُ الصّادقُ علیهالسلام: قَد یَخْرُجُ [العبدُ] مِن الإیمانِ بخَمْسِ جِهاتٍ مِن الفعلِ کُلُّها مُتَشابِهاتٌ مَعروفات: الکفرُ، و الشِّرکُ، و الضّلالُ، و الفِسقُ، و رُکوبُ الکبائرِ.