امام جعفر صادق علیهالسلام فرمودند: چون خداوند ، مـؤمـن را از قـبرش درآورد تمثالی با او خارج شود که در جلو او راه می رود و هرگاه آن شخص مؤمن یکی از صحنههای هراس انگیز روز قیامت را ببیند آن تمثال به او گوید: نترس و غم به خود راه مده … .
مؤمن به او گوید … تو کیستی؟ تمثال گوید: من همان شادی و سُروری هستم که به برادر مؤمنت رساندی.
قال الصادق علیهالسلام: إذا بَعَثَ اللّهُ المؤمنَ مِن قَبرِهِ خَرَجَ مَعهُ مِثالٌ یَقدُمُ أمامَهُ ، کُلَّما رَأی المؤمنُ هَوْلاً مِن أهوالِ یَومِ القِیامَةِ قالَ لَهُ المِثالُ : لا تَفزَعْ ولا تَحزَنْ … فیقولُ لَهُ المؤمنُ : … مَن أنتَ ؟ فیقولُ : أنا السُّرورُ الذی کُنتَ أدخَلتَ علی أخیکَ المؤمِنِ.
