امام جعفر صادق علیه‌السلام ـ در بیان سفارشهاى لقمان علیه‌السلام به پسرش: اى پسرم! مردمِ پیش از تو، براى فرزندانشان سرمایه جمع کردند؛ ولى نه سرمایه باقى مانْد و نه آن کسى که سرمایه برایش جمع شده بود.
همانا تو بندهاى اجیر شده هستى که به انجام دادن کارى مأمور شده‌اى و مزدى نیز به تو وعده داده شده است. پس به انجام دادن کارت وفادار باش و مزدت را بگیر.
در این دنیا، همانند گوسفندى مباش که در زراعت سبزى داخل مىشود و آن قدر مىخورد که چاق مىگردد و هنگام چاقىاش کشته مىشود؛ بلکه دنیا را همانند پلى بر روى رودخانهاى به شمار آور که از آن مىگذرى و آن را رها مىکنى و تا پایان روزگار، به سوى آن باز نمىگردى. آن را خراب کن و آبادش نکن؛ زیرا تو مأمور آبادانى آن نیستى.
عنه علیه‌السلام: کانَ فیما وَعَظَ بِهِ لُقمانُ ابنَهُ: یا بُنَیَّ، إنَّ النّاسَ قَد جَمَعوا قَبلَکَ لِأَولادِهِم، فَلَم یَبقَ ما جَمَعوا ولَم یَبقَ مَن جَمَعوا لَهُ ، وإنَّما أنتَ عَبدٌ مُستَأجَرٌ؛ قَد اُمِرتَ بِعَمَلٍ ووُعِدتَ عَلَیهِ أجراً، فَأَوفِ عَمَلَکَ وَاستَوفِ أجرَکَ ، ولا تَکُن فی هذِهِ الدُّنیا بِمَنزِلَهِ شاهٍ وَقَعَت فی زَرعٍ أخضَرَ، فَأَکَلَت حَتّى سَمِنَت فَکانَ حَتفُها عِندَ سِمَنِها، ولکِنِ اجعَلِ الدُّنیا بِمَنزِلَهِ قَنطَرَهٍ عَلى نَهرٍ جُزتَ عَلَیها وتَرَکتَها ولَم تَرجِع إلَیها آخِرَ الدَّهرِ. أخرِبها ولا تَعمُرها ، فَإِنَّکَ لَم تُؤمَر بِعِمارَتِها.
پینوشت: «اصول کافی، ج ۲ ، ص ۱۳۴ – بحار الأنوار، ج ۱۳ ، ص ۴۲۵»