امام على علیه السلام: پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) فرمودند: هر کس در برآوردن نیاز بیمارى بکوشد، خواه آن را برآورد و خواه برنیاورد، از زیر بار گناه خویش بیرون مىرود، به سان آن روز که از مادر، زاده شده است.
در این هنگام، مردى از انصار گفت: اى پیامبر خد ،
پدر و مادرم به فدایت! اگر بیمار از خانواده شخص باشد، آیا در صورتى که در برآوردن
نیاز خانواده خویش بکوشد، این کار، پاداش بیشترى ندارد؟
فرمود: «آری».
عن رسول اللّه صلى الله علیه و آله و سلّم: مَن سَعى لِمَریضٍ فی حاجَهٍ قَضاها أو لَم یَقضِها ، خَرَجَ مِن ذُنوبِهِ کَیَومَ وَلَدَتهُ اُمُّهُ. فَقالَ رَجُلٌ مِنَ الأَنصارِ: بِأَبی أنتَ واُمّی یا رَسولَ اللّهِ ، فَإِن کانَ المَریضُ مِن أهلِ بَیتِهِ، أوَ لَیسَ ذلِکَ أعظَمَ أجراً إذا سَعى فی حاجَهِ أهلِ بَیتِهِ؟ قالَ: نَعَم.
پینوشت: «من لایحضره الفقیه، ج۴، ص۱۶ – أمالی صدوق، ص۵۱۷- ثواب الأعمال، صفحه۳۴۱»