خداوند مى فرماید: “از مردم نترسید و از من بترسید” و فرموده: “مردان و زنان مؤمن، دوستان یکدیگرند، به نیکى فرمان مى‌دهند و از زشت کارى بازمیدارند”.
خداوند از امر به معروف و نهى از منکر، به عنوان فریضه‌اى از جانب خود، آغاز کرده است، چون مى دانسته است که هرگاه این فریضه ادا گردد و بر پاى داشته شود تمام فرایض دیگر، از آسان و دشوار، بر پاى داشته خواهند شد.
چرا که امر به معروف و نهى از منکر، دعوت به اسلام است، همراه با ردّ مظالم و مخالفت با ستمکار و تقسیم بیت المال و غنایم و گرفتن بجاى صدقات [زکات] و هزینه کردن بجاى آنها.
وَاللّه ُ یَقولُ: “فَلا تَخشَوُا النّاسَ وَاخشَونِ” وقال: المُؤمِنونَ وَالمُؤمِناتُ بَعضُهُم أولِیَاءُ بَعضٍ یَأمُرونَ بِالمَعروفِ و یَنهَونَ عَنِ المُنکَرِ، فَبَدَأَ اللّه ُ بِالأَمرِ بِالمَعروفِ وَالنَّهیِ عَنِ المُنکَرِ فَریضَهً مِنهُ؛ لِعلمِهِ بِأَنَّها إذا اُدِّیَت و اُقیمَتِ استَقامَتِ الفَرائِضُ کُلُّهُا هَیِّنُها وصَعبُها، وذلِکَ أنَّ الأَمرَ بِالمَعروفِ وَالنَّهیَ عَنِ المُنکَرِ دُعاءٌ إلَى الإِسلامِ مَعَ رَدِّ المَظالِمِ ومُخالَفَهِ الظّالِمِ و قِسمَهِ الفَیءِ وَ الغَنائِمِ و أخذِ الصَّدَقاتِ مِن مَواضِعِها ووَضعِها فی حَقِّها.
پینوشت: «تحف العقول، صفحه ۲۳۷»